Hoe een win-win-win werkt. Ik heb het recent en heel persoonlijk weer mogen ervaren. In deze bijdrage doe ik daar graag verslag van. Het is een casus die kenmerkend is voor mijn perspectief op de wereld. Deze casus start bij een relatie die vertelt over wat hij meemaakt, waar bezorgdheid zit, iets wat belemmert. Kwetsbaar en moedig dus. We leggen de link tussen een behoefte van zijn kant en een behoefte aan mijn kant; om betekenisvol te kunnen bijdragen aan de gezondheidszorg, in ketens, bij verandering en voor mensen.
We starten, weloverwogen en met oog en oor voor betrokkenen, maar wel op een hoog tempo; sommige zaken kunnen niet wachten. Wat er dan gebeurt is geweldig. Bij de betrokken medewerkers heerst, naast een heel gezonde kritische houding (‘wat komt deze dame hier doen’) een open houding naar hulp. Oprechte hulp dan. “We hebben handjes nodig om het werk gedaan te krijgen”. En ja, dat was zeker waar. Die houding, echter, is bepalend voor succes.
De analysefase was niet nodig; stapels rapporten waren al opgeleverd. Dus niet opnieuw formuleren wat er nodig is, maar gebruik maken van het werk van anderen. Het schortte aan ‘doen’. Het juiste doen. Andere zaken juist niet doen. Dan komt het aan op doorzettingskracht. Iemand die het overzicht creëert, helderheid schept, duidelijk is. Iemand die beslissingen neemt, die uitzoekt wie waarover gaat, die zich verdiept in wáár het over gaat. Iemand die besluiten goed kan of laat formuleren en deze voorlegt aan diegene die er over gaat. Iemand die het werk gaat (laten) doen en in het proces zorgt dat de taak uitgevoerd wordt door degene die dat hoort te doen. Dat maakt namelijk sterk.
Dit was een organisatieonderdeel dat vaak ‘het kind van de rekening was’. Murw. Negatieve pers. Een deel van de oplossing ligt niet in de organisatie zelf, maar daarbuiten. Inzichten en afhankelijkheden delen. De bal leggen waar hij hoort. Het eerlijke verhaal. Rugdekking geven en vertrouwen. Vertrouwen wekken, door te leveren, maar ook vertrouwen geven. Door de olifant in de kamer te benoemen. Het hoort dan te schuren. Dan hoor je elkaars perspectieven en dan kun je op zoek naar de oplossing.
Hoe de win-win werkelijk werkt, is door de kracht van de onderlinge verbondenheid door de gelijke intentie. Kwetsbaar, open voor hulp, oprechte interesse in elkaar, het delen van dilemma’s; en dan doen en doorpakken. Want als dat gebeurt, dan werkt de win-win altijd.
De interventie was korter dan verwacht, met minder tijdsbeslag en minder doorlooptijd dan gedacht. Mensen staan in hun kracht. Resultaten zijn geleverd. De weg naar duurzaam herstel ingezet en met nieuw leiderschap ook geborgd. De aanpak van ‘begeleidend meewerken’ heeft zich waargemaakt.
Heb je het gelezen? Het zit hem in de kracht van de onderlinge verbondenheid door de gelijke intentie. Ooit iemand meegemaakt die in de gezondheidszorg of in het sociaal domein werkt met de intentie om het helemaal alleen te doen? Om het duurder en minder toegankelijk te maken? Ooit iemand meegemaakt die gaat voor grotere gezondheidsverschillen en minder gezonde jaren? Op die onderlinge verbondenheid en gelijke intentie kunnen we naar mijn inzicht vertrouwen. De rest is een kwestie van doen en doorpakken.